Hoe ik het bakken ontdekte: mijn bakreis tot nu toe

Net als veel andere kinderen werd er wel eens gebakken in de tijd rondom Sinterklaas. Dan bakte ik van die kruidnoten. Je weet wel, die allemaal ongelijk waren gevormd en net iets te hard waren om te eten, maar die je desondanks toch at. En ja, mijn moeder bakte ook wel eens een appeltaart, maar een echte bakker was ze niet.

Hoe ik dan ben begonnen? Dat is inmiddels een jaar of tien geleden. In die tijd kocht ik met grote regelmaat van die grote chocolate chip cookies van de versafdeling van een grote supermarktketen. Daar kon ik eindeloos van genieten, al werd dat op gegeven moment best een dure liefhebberij. In mijn zoektocht naar besparen, kwam ik in het gangpad van de pakjes met koekmix terecht. Daar hoefde alleen nog maar water aan toe te worden gevoegd, en dan kon je genieten van een heerlijk vers koekje bij de koffie.

In datzelfde schap stonden ook de dozen met mix voor brownies; stiekem vond ik die nog lekkerder dan de koekjes. Daar gaf ik al snel mijn eigen draai aan, onder andere door fijngehakte chocolade toe te voegen. Langzaamaan werd ik nieuwsgierig naar hoe je vanaf het nulpunt zelf brownies en koekjes kon bakken. Zo startte mijn zoektocht naar en het verzamelen van recepten, die ik me geleidelijk eigen maakte.

Misbaksels

Waar ik al snel achter ben gekomen, is dat bakken een proces is van vallen en opstaan. Of, nou ja, een proces van aanbranden, weggooien en opnieuw beginnen. Ik had bijvoorbeeld nooit gedacht dat er zo veel verschil zou zitten in de apparatuur die je gebruikt. Inmiddels heb ik het voorrecht twee ovens in mijn keuken te hebben. De ene oven heeft een derde meer tijd nodig om de baksels te garen dan de ander.

Je moet dan ook niet verwachten dat het precies volgen van een recept automatisch betekent dat er een perfecte lekkernij op tafel komt te staan. Het is belangrijk je eigen apparatuur te leren kennen, en recepten eigen te maken. Dat kost energie, tijd en soms wat frustratie. Maar wanneer het dan eindelijk lukt is de beloning en voldoening ook groot.

Geestelijke rust

Voor mij is bakken catharsisch; het weet mijn hoofd weer tot rust te brengen, zelfs als een baksel mislukt. In mijn dagelijkse werkzaamheden moet mijn brein de hele dag aanstaan, ben ik continu alert en is het werk nooit klaar. Daarom vind ik het heerlijk om in het weekend (en soms ook gewoon doordeweeks) de focus volledig te kunnen leggen op wat ik aan het bakken ben. Zo kan ik even de wereld om me heen vergeten, omdat ik me actief en bewust bezig moet houden met het bakproces. Er is op dat moment geen ruimte voor al het andere. Op die manier komen mijn lichaam en geest echt even tot rust. Oh, en als bonus staat er aan het einde van een bakdag over het algemeen iets lekkers op tafel om van te genieten.

Vooruitblik

Ik krijg vaak de vraag of ik niet professioneel iets zou willen doen met het bakken. Mijn antwoord daarop is in principe simpel: nee. Nu ervaar ik bakken als een vorm van ontspanning, en ik weet dat dit volledig zou veranderen als ik er mijn werk van zou maken – dan moet naar mijn idee alles perfect zijn. Wel vind ik het leuk om de recepten die ik over de jaren heb verzameld en eigen gemaakt te delen met mensen om me heen. Het liefst nog gecombineerd met een verhaal, zoals ik doe in Recept voor rampspoed, dat op 25 oktober 2025 uit zal komen.